Nederlandse FilmDatabase
Peter Hoogendoorn
Peter Hoogendoorn
24 april 2025
Stienette Bosklopper, Maarten Swart
Circle Films, Kaap Holland Film
85 minuten
De Rotterdamse Gerrie (68) woont al jaren met zijn tweede vrouw Rosa in de Algarve, maar staat officieel nog steeds in Nederland ingeschreven. Gerrie, vroeger buschauffeur, is COPD-patiënt en gaat eens per jaar naar Rotterdam voor zijn controles en andere routinebezoekjes. Hij logeert dan bij zijn Kaapverdiaanse stiefdochter en herenigt zich ook met zijn zoon Dick (45), die met zichzelf en de rest van de wereld overhoop ligt. Gerrie sluit al jaren zijn ogen en oren voor de issues van zijn zoon. Dick verwacht altijd te veel van het korte weerzien met zijn vader en wil quality time. Dit jaar hangt de dreiging in de lucht dat het wel eens Gerrie’s laatste bezoek aan Nederland zou kunnen zijn.
Ton Kas (Gerrie), Guido Pollemans (Dick), Line Pillet (Bianca), Neidi Dos Santos Livramento (Nadia), Adison Dos Reis (Carlos), Peter Bolhuis (uncle Piet), Loes Schnepper (Tiny), Bianca Krijgsman (Eline), Joop Kasteel (Sjaak)
Kijkwijzer: 6 jaar (geweld, angst, grof taalgebruik).
Hoogendoorn over de filmtitel: "Het is een verbastering van het gezegde 'Gasten en vis blijven maar drie dagen fris'. De titel symboliseert hoelang je met mensen kunt samenzijn, voordat je eigen karakter en wil de boventoon gaan voeren. Het is wat ik vaak in relaties zie. Als mensen elkaar niet kennen, gaan ze zich in eerste instantie beter voordoen dan ze zijn. Maar geleidelijk komt toch weer hun ware ik bovendrijven, waardoor hun samenzijn van korte of lange duur kan zijn. Maar het is ook wat de kijker zelf in de film ziet. Want het verhaal duurt drie dagen en elke dag wordt er wel vis gegeten."
Hoogendoorn over het opnemen in zwart-wit: "Tijdens het draaien merkte ik dat de binnenlocaties qua palet totaal niet strookten met de buitenlocaties. We hadden scËnes tegen sfeerrijke, bijna serene boerderijmuren en kelderwanden. Maar buiten werd ik vaak knettergek van de onrust die Nederland uitstraalt, zeker in een stad als Rotterdam. Het leidde af van de interactie tussen vader en zoon. Aan cameraman Gregg Telussa heb ik toen gevraagd
of hij het beeld in zwart-wit kon zetten. We ontdekten dat we zo veel meer naar de personages gingen kijken in plaats van naar hun omgeving."
Belinda van de Graaf op Trouw.nl op 23 april 2025: "Tragikomedie ‘Drie Dagen Vis’ is de leukste Nederlandse film in tijden (...) Knap zoals Hoogendoorn als scenarist en regisseur put uit zijn eigen autobiografie: de film is deels gebaseerd op zijn relatie met zijn vader die in Portugal woont. Wat we zien zijn een vader en zoon die hun genegenheid voor elkaar moeilijk kunnen uiten, die de confrontatie niet aangaan en lekker praktische dingen doen. Het levert een verrassende tragikomedie op, gedragen door een subtiel scenario en voortreffelijke acteurs. Het gerucht gaat dat Drie Dagen Vis, een van de publieksfavorieten van het afgelopen filmfestival van Rotterdam, een vervolg krijgt op locatie in Portugal. Laten we het hopen."
André Waardenburg op NRC.nl op 25 april 2025: "(...) Drie dagen vis lijkt te gaan over het onvermogen tot communicatie, en dat levert schrijnende, maar ook droogkomische momenten op. Dick en Gerrie lijken soms wel een komisch duo. In een supermarkt loopt Dick op enkele passen afstand van Gerrie precies dezelfde route, alsof een onzichtbaar elastiek hen verbindt: een frappant symbool voor de navelstreng die nog altijd niet is doorgeknipt.
Hun onvermogen iets wezenlijks tegen elkaar te zeggen is de crux van hun verhouding. Ze communiceren wel degelijk, maar indirect – via trivia – of zelfs zwijgend. Het levert een mooie en ontroerende scène op in een kerkje en de afscheidsscène op het NS-perron is dit wrang-komisch miniatuurtje."
Christiaan Verbeek
Gregg Telussa
Annelotte Medema
Hanneke Wind
Paradiso Films
47 bij première
Kleur