Nederlandse FilmDatabase
Maurits H. Binger
L.T.J. Fontein, Adelqui Migliar
28-10-1921
Maatschappij tot Exploitatie van Witte Films
-1
Herman van Hogelanden,
de enige zoon van de beroemde schilder
Gerard van Hogelanden, is verliefd op
Dora, de dochter van de houtvester. Hij
is echter bevreesd dat zijn vader geen
toestemming voor een huwelijk zal
geven, maar tot zijn verwondering
maakt deze geen bezwaar. Gerard
vertelt aan zijn zoon zijn
levensverhaal: Toen hij twintig jaar
was, leefde hij slechts voor de
schilderkunst, maar zijn vader wilde
hem tot koopman opleiden. Zijn vader
was tegen de oprechte genegenheid
tussen hem en Maria, het nichtje van
pastoor Hendrix. Gerard werd naar de
universiteit in de naburige stad
gestuurd. Voor de studie voelde hij
niets en zijn vader liet hem aan zijn lot
over. De kunstkopers vonden zijn werk
wel talentvol, maar niet rijp genoeg
voor de verkoop. Hij moest van zijn
vader trouwen met een vrouw, die hem
slechts om het geld trouwde. Hij werd
gebracht tot de bedelstaf. Toen hij zijn
vroegere vriend Paul van Beek
ontmoette, gaf die hem moed om een
nieuw leven te beginnen. Als Gerard op
een zekere dag zich weer met energie
wijdde aan de schilderkunst, bezig zijn
lievelingsschilderij, het portret van
Maria, te voltooien, staat zij plotsklaps
voor hem en geeft haar wens te kennen
om nog eenmaal voor hem te poseren.
Toen het schilderij voltooid was,
behaalde het de hoogste onderscheiding
en dan staat hem niets meer in de weg
om het meisje, dat hij steeds was
blijven liefhebben, tot zijn vrouw te
maken. Gerard eindigt zijn verhaal met
de volgende woorden: 'Mijn zoon, je
moeder had geen andere rijkdom dan
haar goed hart, haar reinheid en haar
eenvoud. Indien ook jouw uitverkorene
deze deugden bezit, zal ik haar met
liefde als mijne dochter begroeten'.
Annie Bos (Maria), Adelqui
Migliar (schilder Gerard van
Hogelanden), Jan van Dommelen,
Jeanne van der Pers, Renée Spiljar,
Sophie Willemse en twaalf dansers van
het ballet van de Nederlandsche Opera
Al in 1918 opgenomen voor de
Maatschappij tot Exploitatie van Witte
Films, maar na het ter ziele gaan
daarvan pas uitgebracht in 1921 en niet
meer onder de oorspronkelijke titel DE
JEUGD MOET WETEN. Witte Films
waren bestemd voor
rooms-katholieken; geschikt als
familie-ontspanning.
Enkele werkopnamen zijn bewaard
gebleven.